που ο έναστρος ουρανός της μοναξιάς μου γίνεται αγκαλιά
κι η αρμονία των σφαιρών το χάδι της απλώνει στη ψυχή μου,
το άγγιγμά σου νιώθω τρυφερά αγαπημένη μου,
και μια φωτιά να πλημμυρίζει τις αισθήσεις,
εκεί στο μεταίχμιο του έρωτος και του φωτός στην ηδονή του αιθέρος.
Από τον φίλο μου τον Νικόλα
Σε σένα Αμαζόνα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήμε εξαίρετα συναισθήματα
για τον τρυφερό
και γαλήνιο κόσμο σου...